Jak napisać powieść SF. Na marginesie Uczty wyobraźni.

Jak napisac powieść SF w stylu Petera Wattsa.
Kupujemy rocznik Świata Nauki. Usuwamy obrazki, w puste miejsca dopisujemy fabułę. W tym celu wybieramy jeden z artykułów w Świecie Nauki. Ponieważ Watts zaklepał juz samoświadomość, wzrok nasz pada na nozdrza. Piszemy zatem o kontakcie ludzkości z podwodną/kosmiczną inteligencją bez nozdrzy. Aby ubarwić historię, jedną z głównych postaci (najlepiej narratora) obdarzmy nietypowym spojrzeniem na sprawę. Niech to będzie na przykład modyfikowany genetycznie lingwista kwantowy, który w miejsce nozdrzy posiada subwiązaniowy symbiont płatów czołowych.
Tezę książki można streścić mówiąc, iż nozdrza nas opóźniają względem reszty galaktyki, są ewolucyjnym nieprawdopodobieństwem, kłócą się z inteligencją, a spece pracujący nad okiełznaniem Osobliwości w ogóle nie uwzględnili ich w przyszłym sofcie.
Ponieważ tak ostre postawienie sprawy buntuje wszystkich, z od ortodoksów prawosławnych po ortodoksów darwinowskich, dopisujemy bibliografię, w której dokonujemy naukowej egzegezy swoich tez i okraszamy szczyptą kanadyjskiego poczucia humoru, zdrowego i czerstwego jak drwal z Jukonu.
Uwaga! Ministrstwo kultury ostrzega: 90% nakładu powieści SF w stylu Petera Wattsa występuje w Polsce. Dbajmy o nasze dobro ojczyste.

Jak napisać powieść SF w stylu Charlesa Strossa
Pożyczamy od Wattsa rocznik Świata Nauki. Bierzemy dwa, trzy najbardziej nośne tematy. Więcej nie warto, bo Dukaj i tak zauważy tylko ekonomię, a czytelnicy to podchwycą. Uprzednio przygotowane założenia ugniatamy na ciasto, po czym wsadzamy do wirówki. Włączamy na najwyższe obroty, tak aby posthumanizm wykipiał spod pokrywki, a masa wyrosła na pulchną Osobliwość. Ponieważ gustujemy w anglosaskim pieczywie, nadmuchujemy naszą bułeczkę do granic prawdopodobieństwa. Bierzmy foremkę, wycinamy atrakcyjne kształty, po czym przez najbliższą dekadę sprzedajemy magazynach SF jako opowiadania. Potem zawsze możemy rozmoczyć je, skleić w całość i sprzedać jako powieść.

Jak napisać powieść SF w stylu Iana McDonalda (najkrócej, bo książka czeka jeszcze w kolejce do przeczytania)
To samo, co u poprzedników, ale ciut lepiej. Bez przesady Strossa, bliżej literatury niż Watts. Fabułę umieszczamy w scenerii egzotycznej. Ponieważ z kultury anglosaskiej wyrosła jedna z największych (obok darwinizmu, transhumanizmu i memetyki) zaraz XXI wieku, czyli zbójecka własność intelektualna, zakładamy, że McDonald ma prawa do wszystkich powieści hard SF, których akcja umiejscowiona jest pomiędzy zwrotnikami raka i koziorożca. Na wszelki wypadek korzystamy z bezpieczniejszych settingów: Ziemi ognistej, Spitzbergenu, Łotwy, Wysp Kurylskich, Kurpiów.
Propozycja: Na skalarnym Podhalu, teta-Majer(tm).

Jak napisać powieść SF w stylu Paolo Bacigalupiego.
Właściwie nie porada, ale plotka. Przeciek z wydawnictwa MAG sugeruje, że tłumaczem Wind Up Girl będzie Robert Stiller. Planuje się równoczesne wydanie dwu wersji pod różnymi tytułami: Mechaniczna dziewczyna i Nakręcana dziewczyna.

Autor niniejszego bloga proponuje natomiast Nakręconą szprychę. Trochę w stylu komedii na Polsacie.


PS: część osób czytających mojego bloga, może mi robić wyrzuty, że pisze banialuki, zamiast lutować. Od lutowania nie ucieknę, ale mogę uciec od stanów lękowych perspektywą lutowania wywołanych. Innymi perspektywami zresztą też. Ostatnio wszystkie perspektywy przyprawiają mnie o lęki. Więc rozchmurzam się, pisząc głupoty na blogasku.