Rugi śląskie

Zbierałem się i zbierałem, żeby napisać o śląsku, aż w końcu przyszła polityka i kazała.
Bo nie jest łatwo być Ślązakiem. W ostatnie święta całe dwa dni myślałem, że jestem hanysem i to było straszne. Na szczęście alarm okazał się fałszywy; rzekomi Ślązacy po kądzieli byli rodowitymi krakusami. Horror skończył się więc widokiem wschodzącego słońca.
I byłbym zapomniał o całej sprawie, gdyby nie spis powszechny. Taki spis jest szansą na wejście do mainstreamu rozmaitej drobnicy: rycerzy Jedi, Sarmatów, Jaćwingów. Ślązaków również.
Niech jednak p.t. czytelnicy z Katowic nie myślą, że jestem jakimś szowinistą. Po prostu po raz pierwszy w życiu widzę narodziny narodu.
Dotychczas miałem Ślązaków za coś w rodzaju Hucułów albo Poleszczuków: tutejszych, którzy nie załapali się na XIX-wieczne nacjonalizmy. Takich ludów jest w Europie więcej: Arboresze, Istrorumuni, Kucowołosi, Ladynowie, Pomacy, Szeklerzy, Czangowie, Sasi siedmiogrodzcy... Myślę, że pośród tych ludków, często tak nielicznych, że można je nakryć czapką, Ślązacy musieli się poczuć potęgą. Postanowili więc zapisać się do elitarnego klubu narodowości.
I tu, moi nie-rodacy, my Polacy prosimy o delikatność. Doświadczenia ukraińskie dowodzą, że późne porody mogą mieć powikłania w postaci eksplozji nacjonalizmów. I my to u Was zauważamy.
Bo okej, są Ślązacy narodem, nie wolno tego zabraniać. Dostają Ślązacy autonomię, albo i nawet – na blogu można zaszaleć – własne państwo. To nie jest takie głupie, przez ciągłe branie po tyłku zapomnieliśmy w Polsce, że Europa stoi małymi państwami. Oprócz kilku dużych, do których i my się zaliczamy, jest Estonia, Islandia, Dania, Norwegia Luksemburg, a nawet Malta. W takiej sytuacji Śląsk ma spore szanse się utrzymać, a Polsce te dwa-trzy miliony luda mniej nie zaszkodzi.
Więc: political fiction. 2013, jadę na zagraniczną wycieczką do Republiki Śląskiej. Państwo jak trza; sejm w Katowicach, stadion narodowy w Chorzowie ma żółto-niebieskie krzesełka. Takie same barwy żółto-niebieskie (znowu Ukraina!) łopoczą na czwartego grudnia. Ma Śląsk swój język, który co prawda brzmi znajomo, jakby Niemiec mówił po lwowsku, ale wątpliwości rozwiewa specjalnie do tego przygotowana śląska ortografia.
Jadę zatem, Schengen, czyli bez kontroli, ale słupki graniczne są.
Ale hola hola! Nie za wcześnie.
Bo skądkolwiek nie jechać do Śląska, ta granica jest za wcześnie. Bo co niby robią poza Galicją żywiec i Jaworzno? Czemu Częstochowa już nie w Kongresówce?
A to numer! – ożywia się we mnie, polskim turyście, patriotyzm. To właśnie jest świeży nacjonalizm. Ledwie wyszli ze wspólnoty plemiennej, a już biorą się za imperializm. Pomyśleć, że kiedy mówi się o zaborach, Ślązacy protestują, że oni w żadnym nie byli. A tym czasem ukradli rdzennie polskie ziemie. Nawet Zagłębie, którego niby nie cierpią.
Już widzę nowe rugi, Rugi Śląskie. Dzieci z Sosnowca, zmuszone do nauki pacierza po śląsku. Pękające w szwach wydziały archeologii i historii UŚ wypuszczają "naukowców" szukających w ziemi dowodów na słuszną przynależność etniczną Zawiercia.
Co robić? Na wojnę chyba nikt się nie zgodzi. Można jak Francuzi po 1871 Alzację-Lotaryngię, zakreślać Ziemie Zabrane żałobną wstęgą. Fajnie mają w tej sytuacji nacjonaliści. Na 11 listopada mogą wykrzykiwać "Hanysi za Przemszę!" Ta mała rzeczka, dziesięć kilometrów długa, trzy metry szeroka urasta w moim political-fiction do rangi geopolitycznego symbolu, linii Curzona a rebours.
Ale jest nadzieja. Piąta kolumna. Bo ilu może być Ślązaków? Pół miliona? W takim razie przyjezdnych jest dwa razy więcej. Są więc Ślązacy mniejszością u siebie. Jak Afrykanerzy albo Serbowie z Pristiny. Więc trzeba tylko czekać, aż im ze strachu przed Polakami odbije palma i zrobią coś złego. Jakieś prześladowanie albo apartheid. Wtedy my odpowiemy wariantem kosowskim. Narodowcy urządzą odbijanie linii Przemszy, co będzie polegało na wybiciu szyb w budynkach użyteczności publicznej po śląskiej granicy. My to nazwiemy IV Powstaniem Śląskim. Wezwiemy NATO na pomoc, NATO pomoże bombardując Nikiszowiec. Śląski oprawca skruszeje i zgodzi się na wymuszone referendów. Polska referendum wygra, a z okazji Dnia Pojednania urządzi się retrospektywę Kazimierza Kutza.
I ile pieniędzy się przy okazji zarobi na turystach. Będą z całej Europy przyjechać, zobaczyć prawdziwe szalejące nacjonalizmy.